فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد

غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد

شرح لغت: معنی لغتی برای این غزل وجود ندارد.

تفسیر عرفانی:‌

۱- ویژگی‌های شما عبارت‌اند از: خیرخواه، فرشته خو، زیبا پسند، زیرک و ناقلا، کمک رسان، صلح جو، کاردان، سود جو، کمال گرا، پر احترام، خوش قلب و مهربان، آتشین مزاج، پر حرف، اهل معامله، اهل تحرک و خوش سابقه.

۲- حضرت حافظ در بیت‌های ششم، هفتم و هشتم می‌فرماید:

*‌ای دل، آنگونه عمل کن که اگر در زندگی خطری پیش آمد، فرشتگان با برداشت دست دعا به سوی خداوند، تو را از گزند نجات دهند.

• وقتی به جانان گفتم که دل و خاطر مرا نگهدار، گفت: هر چه می‌خواهی از خداوند بخواه نه از بندگانش.
• * غبار راه تو را کجا میتوان پیدا کرد تا دلداده تو حافظ آن را به عنوان یادگار نسیم صبا حفظش کند.
• حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

معامله با خداوند بهترین معاملات است. تو به خلق خدا یاری برسان تا خدا تو را در کلیه امور زندگیت یاری دهد. رفتار دیگران با ما در واقع انعکاس رفتار خود ماست. چنانچه با دیگران از روی مهر و وفا رفتار کنیم آنها نیز با ما رفتاری مشابه خواهند داشت. در کلیه امور به خدا توکل کن که قادر مطلق است نه به بنده خدا که در مقابل خدا ناتوان و عاجز است.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا